Ja daar sta je dan. In een enorm huis, nog niet beseffen dat het van jou is en daar proost je natuurlijk op!
Na 3 maanden niet in mijn eigen bed te slapen, was dat eigenlijk het enige wat ik wilde, 's avonds in mijn eigen bed slapen.
Dus daar gingen mama Loe en ik dan. Op zoek naar de juiste delen en het bed in elkaar zetten, terwijl Lotte het eten ging voorbereiden (Pizza) hebben wij alle zware dingen naar boven getild ( want OMG mijn zus is zwanger!!! aaaaaaa zo blij, dus geen zware dingen voor Lotte). Na dat we alles boven hadden, zijn we het elkaar gaan zetten, maar Ikea blijft Ikea. Tot mijn verbazing miste ik schroefjes, helemaal niks voor mij om dat soort dingen kwijt te raken. Dus nadat we het maar hadden opgegeven zagen we eindelijk dat de schroefjes netjes waren vastgemaakt aan het bed. Misschien iets met moeheid te maken?!
Het bed stond en we hadden al een aantal dozen naar boven gebracht voor in de keuken, even uit mijn hoofd had ik 104 verhuisdozen, en daar zijn zeker wel 55 dozen voor in de keuken, iets met houden van koken en bakken, oeps. We hebben heerlijk gegeten en zijn gaan slapen.
Gelukkig heerlijk geslapen, dat is wel even iets anders dan in amsterdam bos en lommer, waar je elke 10 minuten een tram voorbij hoort gaan.
De rest van de week hebben we heel veel, maar dan ook heel veel uitgepakt. Om ook even te ontspannen zijn we heerlijk naar de baden in saint Thomas geweest, dit zijn warmwaterbronnen midden in de bergen, wauw wat is dat een plaatje en ook nog eens ontspannend en goed voor het lichaam.
donderdag 10 oktober.
tingdong, daar ging de bel. En daar stonden de twee wereldreizigers, Nikita en Rachella. Zij beginnen hun trip in vernet-les-bains om te helpen met een stuk grond wat ik er nog bij heb gekocht. Want zoals op de foto’s te zien, stelt dat nu nog heel weinig voor.
Na ze het huis te laten hebben zien en ze even gesetteld zijn en een heerlijke lunch buiten in de zon (jaaaaa hier kun je in oktober nog in korte broek buiten lunchen) zijn ze meteen aan de slag gegaan. Ze hebben de muur in de keuken voor de tweede keer geschilderd, want persoonlijk vond ik de roze kleur die hiervoor op zat niet heel mooi.
Daarna heerlijk met een maaltijd die mijn lieve zus heeft gemaakt samen gegeten. Toen zijn we heerlijk gaan slapen, want zulke dagen slopen je. Zowel mentaal als fysieke.
Naar deze dag keek ik niet uit, het vertrek van Lotte en mama Loe. Na samen nog ontbeten te hebben was het toch echt zo ver. Afscheid nemen. Met een traan en een lach zijn ze de auto in gegaan. Maar ook wetende dat ik ”achter“ blijf op een super mooi plekje! Dat wetende moet het denk ik toch wat makkelijker zijn.
lotte en mama loe, dank je wel voor alles!
Comentarios