Ik denk dat ik ga beginnen met het schrijven van een boek, de avonturen met Noortje. 1 ding is zeker, het is nooit saai met mij. Ik besef donders goed dat dit allemaal niet grappig is, maar ik kan er maar beter luchtig en positief over doen, anders heb ik echt geen leven meer.
Matthieu is weer terug gegaan naar Poitiers, zijn laatste 4 weken. Dus er moet veel geregeld worden. Ik was daar al achter, dat dingen regelen in Frankrijk tijd kost, nou daar is hij in deze weken ook achter gekomen.
Ik heb besloten om de positieve vibe door te zetten en te genieten van dat ik in een prachtig land woon. Ik ga mijn weken vullen met klusjes in en om het huis, wandelen en experimenteren met eten. Ik ben begonnen met het maken van zuurkool en ginger beer en te gekke wandelingen.
Helaas heb ik de goede vibe niet kunnen vasthouden, want de koorts kwam weer terug. Het ging van kwaad tot erger. In de twee weken ben ik heel snel achter uitgegaan. Van eten tot geen eten meer binnen houden en geen zin meer om te eten. Als ik niet meer eet, weet ik dat het goed mis is. En als er uit eindelijk bloed bij het overgeven zit, dan weet je dit is niet goed.
Dus weer naar het ziekenhuis, daar kwamen ze heel snel tot de ontdekking dat ik een maagbloeding had. Deze hebben ze direct kunnen stoppen. De oorzaak is waarschijnlijk de NSAID's die ik dagelijks slik voor mijn sarcoidose, dus hier moet ik direct mee stoppen. Ik kan veel hebben, maar dit was voor mij niet meer te doen, ik zat er lichamelijk en psychisch helemaal doorheen. Mijn moeder heeft daarom besloten om naar Vernet te komen om voor mij te zorgen. Want alleen met twee honden en zo ziek zijn en voor jezelf zorgen is geen doen.
Normaal gesproken zie je alleen sneeuw op de bergen, maar toen mama arriveerde is er heel veel sneeuw gevallen. Heel leuk, maar 40 centimeter in 1,5 dag is wel heel veel. De buurman vertelde zelfs dat dit ongeveer eens in de tien jaar gebeurde.
Het is super fijn dat mama er is. Door veel te rusten en proberen weer te eten gaat het elke dag wat beter. En daar plots staat Matthieu ook voor de deur. Wat echt ontzettend fijn is. De titel heet niet voor niets de avonturen met Noortje. Want 's avonds gaat Matthieu naar beneden en die stapt in een enorme plas, maar dit is geen plas, heel de kelder staat onder water. OMG. De putten kunnen het smeltwater niet meer aan, dus het water kon geen kant op, nouja de kelder van Noortje in.
Het kan geen toeval zijn dat Mama en Matthieu er op dit moment allebei zijn, want als ik dit allemaal in mijn eentje had moeten klare dan had ik letterlijk met mijn handen in het haar gezeten.
De volgende ochtend de brandweer gebeld, en je gelooft het niet, maar de brandweer in Vernet heeft geen pomp. Frankrijk je blijft mij verbazen. Gelukkig hebben we zelf een pomp, dus hebben we die (nouja Matthieu en mama) die aangesloten en die zijn werk laten doen. Ik moet zeggen dat ik er zelf weinig van mee heb gekregen en mij er druk om maken kon ik ook niet. Er zijn ergere dingen in het leven. Maarja de foto's liegen er niet om, Mama en Matthieu hebben enorm hard gewerkt, merci.
Wonder boven wonder kwam mama de volgende ochtend de kelder binnen en het water was bijna helemaal weg, de putten konden het weer aan. Met een gerust hart kon Matthieu weer richting Poitiers. Mama is nog een aantal dagen gebleven, totdat ik weer wat kracht in mijn lichaam had. Dezelfde week heb ik nog een bloedtransfusie gehad. Ik kan niet beschrijven wat een heerlijk gevoel dat geeft. Je moet je voorstellen dat al het leven uit je lichaam is, en dat met een bloedtransfusie je langzaam weer tot leven komt. Het herstellen kan weer beginnen!
Door dat ik mij ben gaan verdiepen in kruidengeneeskunde en ik dus blijkbaar gevoelig ben voor medicatie heb ik besloten om eens te gaan kijken of dit mij helpt. Arthur, de oude eigenaar, heeft mij geholpen en heeft een lijst gemaakt met wat zou kunnen helpen. Ik ga dit nu drie maanden uitproberen, want niet geschoten is altijd mis. Alles is het proberen waard.
----------------------------
Woehoe
Iets waar ik heel erg naar uitgekeken heb, eindelijk is het zover, Matthieu komt voor altijd naar Vernet. Het is heerlijk om hem om mij heen te hebben. We hebben de week gevuld met klusjes in en om het huis, ondertussen is hij druk bezig met solliciteren. Zijn eerste gesprek heeft hij al gehad, nu is het afwachten.
Tring ring daar gaat zijn telefoon, hij is gebeld voor een tweede gesprek. Om dit te vieren zijn we een dag en een nacht naar Girona geweest, want misschien zijn dit wel de laatste weken dat we zo iets spontaans kunnen doen, want daarna zit hij vast aan vakantiedagen. Nadat hij zijn gesprek heeft gehad in Perpignan zijn we samen met de honden naar Girona gegaan. We hebben een heerlijke dag gehad. In de hele stad zijn leuke kleine en grote pleinen te vinden waar je heerlijk op het terras van de Spaanse zon kan genieten en tapas kunt eten, en ja dat hebben we gedaan, mmmmmm! De verschillende pleinen zijn met elkaar verbonden door prachtige oude straatjes waar je naast de grote winkelketens unieke winkeltjes tegenkomt. De stadsmuur geeft je een adembenemend uitzicht over de stad.
Na wat uren te hebben gespendeerd in de stad, gaan we naar de kust, waar we een Airbnb hebben geboekt. Het uitzicht kan slechter... We kunnen enorm genieten van deze spontane dingen. Helaas is het maar voor 1 nacht, en gaan we de volgende dag weer naar huis.
En de kerst op de taart, hij wordt op de terugweg gebeld, hij heeft de baan. Ik ben zo ontzettend trots. Hij flikt het toch even allemaal. Cheri, nogmaals gefeliciteerd! Je bent mijn topper.
----------------------------
Zaterdag 8 februari
Naar dit moment heb ik ook enorm uitgekeken. Het hele gezin komt vandaag naar Vernet. Mijn ouders zijn 40 jaar getrouwd en hadden besloten om dat hier met zijn alle te vieren. Maarten en Sascha met het vliegtuig, de rest met de auto (want mijn zus mag niet meer vliegen).
Voor mij hoort het lekkere eten en de tijd daarvoor nemen bij Frankrijk, dus verwelkomen wij Sas en Maart met een menu du jour in Perpignan. Eenmaal in het huis, komt snel ook de rest van de familie. Ik vind het heerlijk om iedereen hier te hebben. De hele week is gevuld met leuke dingen, wandelen, eten, klusjes doen in en om het huis (voor ons helemaal super). Zo een week gaat helaas ontzettend snel, maar wat ben ik dankbaar dat het hele gezin met aanhang compleet is en dat iedereen hier bij ons thuis is. Ik mis het enorm dat ik niet snel langs kan komen, maar dat maakt zulke weken alleen maar specialer. Ik hou van jullie!
Iedereen is nog niet weg en het avontuur met Noortje gaat verder. Op een of andere vage manier (ik denk te snel opgestaan) ben ik gevallen. En drie keer raden, Noortje heeft weer een gat in der kop. Aangezien Matthieu zijn eerste werkdag heeft, ga ik hem niet lastig vallen, dus heb ik mijn zus gebeld, niet helemaal over nagedacht dat als je bloed op je gezicht hebt, en je dan videobelt dit nog al voor een schrik reactie kan zorgen. Oeps sorry Lot. Na geruststellende woorden van Lot, heb ik gewacht op Matthieu, die 's avonds tot de conclusie kwam dat het handig was dat ik naar het ziekenhuis moest gaan.
Daar bleek dat ik toch echt wel een gat in mijn kop had, want er moesten vijf hechtingen in. Na nog wat foto's mocht ik gelukkig naar huis en voor de volgende dag een hele lijst meegekregen voor de apotheek. Als je die zou zien zou je denken dat ik een zwaar ongeluk heb gehad.
Het lijkt mij ontzettend leuk om een boek te schrijven, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik daar de tijd gewoon niet voor heb. Dus als er geen boek komt, kan ik net zo goed stoppen met de avonturen. Dus bij deze: geen spannende avonturen meer voor Noortje. Alleen nog maar leuke en positieve dingen voor op mijn blog. (L)
Comments